>>>Azərbaycan radiosunun »Xalq yaradıcılığı« redaksiyası 1993-cü ilin avqustunda yaradılıb.Redaksiya iki şöbədən: »Xalq yaradıcılığı«, »Sənət və etnoqrafıya'« şöbəsindən ibarətdir.Xalq yaradıcılığı redaksiyasında müxtəlif tədqiqat xarakterli verilişlər efirə çıxır.
>>>
>>>"Bulaq", »Gündoğandan günabatana«, »Yazıya pozu yoxmuş«, »Xeyrə qənşər«,"Aşıqgördüyün çağırar" ,"Yerin-yıırdun adın andım", »İlmə«, »Şirvan nəfəsi«, »Divani saz-söz moclisi«, »Dastan saatı«, »Qərib axşamlar«, »Şirvan şikəstəsi«, '"Tərəkəmə" folklor rəqs toplusu, »Yurd yeri«, »Soyumuz-soykökümüz« Irevan Cuxuru kimi verilişləri yarandığı gündən dinləyicilərin diqqət və marağını qazanıb.1969-cü ilin noyabrında ilk dəfə efirə çıxan »Bulaq« verilişi istedadlı yazıçı Mövlud Süleymanlı tərəfindən yaradılıb, araya-ərsəyə gəlib. 32 illik birömrü yaşayan »Bulaq« verilişi 1993-cü ilə qədər »Ədəbiyyat« redaksiyasının tərkibində fəaliyyət göstərib."Xalq yaradıcılığı" redaksiyasının verilişlərində xalq yaradıcılığının müxtəlif sahələri araşdırilir, etnoqrafiyamızla, soykökümüzlə, toponimlərimizlə, tarixi adlarımızla,qədimliyimizlə bağlı araşdırmalar səslənir.Azərbaycan radiosıınun »Xalq yaradıcılığı« redaksiyasının verilişlərində dünyaya səpələnən ayrı-ayrı türk xalqlarının, türk soylarının folklor niimunələrindən geniş söhbət açırlar.Üzü Şumerdən bəri gələn Şu, Bilqamış,Dədə Qorqud, Koroğlu, alpamış Koblantı Batır, Ural-Batır, Altun Arıq, Manas kimidastanlar ümumtürk varlığının dünya üstündəki varlığı kimi verilişlərin əsas mövzusudur."Ustad nəfəsi", »Divani saz söz məclisi«, »Dastan saatı«Irevan Cuxuru,Yurd yeriverilişlərində aşıq sənətimiz yaradıcı şəkildə araşdırılır.
>>>AZərbaycan radiosunu 105 fm dalgasindan və ya www.folklorumuz.com saytindan dinləmək olar
>>>
>>>"Xalq yaradıcılığı" redaksiyasının baş redaktoru Tahir Talıblıdır.
>
>
>Asserbaidschan war eines der Länder wo in meinem Survivalhandbuch am wenigsten drüber stand. In Erinnerung geblieben ist mir nur der kurze und prägnante Tip »Gehen Sie nachts nicht auf die Strasse«

Das ist kein asserbaidschanisches Privileg. In vielen ostzonalen Städten ist es nachts hochgradig gefährlich, auf die Strasse zu gehen. Die Innenstadt von Meiningen beispielsweise, in dem ich 15 Jahre gelebt habe, ist nachts fest in der Hand von jugendlichen Gangs, die sich einen Spaß daraus machen, Passanten zu quälen und zu berauben – »hopping« nennen sie das. Es hat schon seinen Grund, daß ich, solange ich dort wohnte, großen Wert auf die Begleitung eines großen Schäferhundes legte. Diese Tatsache wird nur konsquent allerseits totgeschwiegen. Es lieg eine Art Tabu über dieser Geschichte.